اخیرا سازمان ملل طرح پیشنهادی حسن روحانی درباره مبارزه با خشونت و افراط گرایی را به تصویب رساند. باید از سازمان ملل سوال کرد که چرا توجهی به وضعیت حقوق بشر در ایران ندارد و بدون توجه به کارنامه ی ارائه دهندگان این طرح آن را به تصویب رسانده است. آیا بهتر نبود که قبل از تصویب طرح مبارزه با خشونت و افراط گرایی از طراح درخواست می شد که ابتدا آن را در کشور خود به اجرا در بیاورد و سپس در سازمان ملل حاضر شود؟ آیا فقط ارائه ی یک طرح اهمیت دارد و نه سابقه ی ارائه دهنده ی آن؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر