برای اولین بار بخاطر اعتقادم نا امنی و تهدید را حس کردم

وقتی که سوار تاکسی شدم مسافرها و راننده در حال گفتگو درباره خدا و دین بودند، از اینکه حتی در شاخ آفریقا هم اسلام وجود دارد و اینکه خواهر زن "تونی بلر" هم مسلمان شده. از اینکه یکی از فامیلهای راننده 2سالی در کما بوده و چند ماه بعد از نذر کردنِ سفر کربلا، بیمار بهوش می آید. از اینکه خدا بزرگ است و همیشه جای حق نشسته و کسی نمی تواند حق کسی را بخورد و خدا هوای بندگانش دارد و...

خلاصه هر کدامشان چیزی می گفتند و از خوبیها و بزرگی خدا و دینشان می گفتند، مسافری که پشت سر راننده نشسته بود و ظاهری شیک داشت با لبخند به من گفت: "شما چرا حرف نمی زنی؟ خب شما هم یه چیزی بگو، ساکت نباش". من هم تصمیم گرفتم تا برای اولین بار به خودم جرات بدهم و در یک جمع غریبه اعتقاد خودم را بیان کنم،  گفتم: "من مُسَلمون نیستم". مسافر کنار راننده گفت "مسیحی هستی؟". گفتم "نه آتئیستم به خدا اعتقاد ندارم". همین که حرفم را زدم ناگهان همان مسافر شیک پوش دستش را برای اینکه محکم به صورتم بزند دراز کرد و گفت " آشغال خدا نشناس، هر روز کثافت کاری می کنید این همه گرفتاری توی مملکت هست بخاطر وجود نحس شماهاست". قلبم شروع کرد به تند تند زدن، چهره خندان مرد شیک پوش به یک عصبانیت تبدیل شده بود و من هم در تعجب که چه اتفاقی افتاد. مردی که کنارم نشسته بود یک نگاهی به من انداخت و بعد روبرو را نگاه کرد و گفت "سگ تو ذاتت". راننده هم گفت "پیاده شو، کرایه ت هم بزار تو جیبت که خوردن نداره". هر کدام یک چیزی می گفتند و من هم گیج شده بودم مثل زمانی که سرت به جایی برخورد می کند و گیج می شوی و صداها برایت گنگ هستند، فقط کسی را که نگاه میکردم می شنیدم. این اتفاق کمتر از یک دقیقه رخ داد اما برای من اندازه یک روز طول کشید...

فقط راننده ظاهری مذهبی داشت و بقیه ظاهرشان معقول و امروزی به نظر می رسید و هیچکدام نه ریش داشتند نه تسبیح. شاید اگر زمان بیشتری طول می کشید همه چیز برای اینکه یک قتل یا حداقل یک زد و خورد صورت بگیرد و از حمایت اسلام برخوردار شوند مهیا می شد. نفرت، عصبانیت و چهار مرد عاقل و بالغ برای اینکه ثابت کنند که یک کافر را کتک زده اند و یا کشته اند کافی بود. این برای اولین بار بود که در یک جمع غریبه اعتقادم را بیان می کردم و برای اولین بار هم بود که تهدید می شدم. قبل از این اما بخاطر بیان این که آتئیست هستم چندتا از دوستانم از من فاصله گرفتند و رابطه خود را قطع کردند، نمی دانم شاید فکر می کردند که من نجس هستم و یا شاید از این می ترسیدند که بخاطر ارتباط با من گرفتار خشم خدا شوند. سخت است که معتقد باشی که همه باید من را همینطور که هستم بپذیرند اما نتوانی اعتقادت را به بهترین دوستت که دوستش داری بیان کنی مبادا که او هم با تو قطع رابطه کند.